Последнее слово
«Мы посвящаем свою юность и жизнь подготовке родины и будущих поколений к дню свободы, к жизни, в которой они смогут почувствовать радость любви и свободы».
Уважаемый судья, прежде всего благодарю вас за предоставленное мне слово. Сегодня здесь пишется славная страница нашей истории. Это борьба добра со злом. Этот зал, эти четыре стены, вы и все, кто присутствует здесь, — свидетели этого исторического судебного процесса. Коллегия судей, обладающая совестью и чувством справедливости, пусть даже с трудом, но должна вынести справедливый приговор. Я прошу вас и всех, кто находится в зале, прислушаться к голосу моего сердца.
Жизнь, прожитая без цели, кажется мне не отличающейся от жизни животного. Мне кажется, что героев в истории человечества рождает только стремление к возвышенной, чистой цели, любовь к прогрессивной идее, глубокое, благородное стремление к мечте. Без этого человек не способен на самопожертвование, не может отдать жизнь за что-то большее.
Жизнь без героев, идущих на смерть ради идеи, любви или мечты, была бы безвкусной и унылой.
Да здравствует идея! Да здравствует любовь и мечты! Именно они рождают героев.
Да здравствуют герои! Только они приносят красоту в жизнь. Мы сгорели, как свеча, хотя могли бы пылать, как солнце. Нашу юность мы проводим в борьбе. Я горжусь этим и рад, что родился именно в этой стране — в Азербайджане. Мы здесь потому, что любим свою родину больше, чем собственную жизнь. Если я хоть немного принёс пользы этой славной борьбе — я счастливейший человек на земле.
Мы посвящаем свою юность и жизнь подготовке родины и будущих поколений к дню свободы, к жизни, в которой они смогут почувствовать радость любви и свободы. Мы предпочли личные страдания вместо того, чтобы скрыть правду и нанести вред справедливости. Нам даже не хватило времени как следует посмотреть на голубое небо и звёзды над головой. Всё это время мы боролись за то, чтобы в сердцах людей появлялись хоть капля надежды и радости.
Меня привела к этому не слава, не должность, не стремление к богатству. Жизнь сама толкнула меня на этот путь. Я пытался разбить цепи, сковавшие мою родину, которые давят и уничтожают тысячи таких, как я. Может быть, будущие поколения скажут, что я плохо боролся. Но они никогда не обвинят меня в грязных мыслях или поступках. Они не смогут не почувствовать чистоту моих стремлений. Почувствуют. Потому что даже время, разрушающее всё, не в силах уничтожить высокие идеи.
Как живое не может существовать без воды, так и я не могу жить без этой борьбы. Уже никакая сила не сможет потушить пламя свободы, которое разгорается внутри меня. Мир определил два пути к счастью: служение народу и любовь к людям. Мы не наркоманы, не криминальные элементы, не наркобароны и не радикалы. Мы ведём борьбу за демократию цивилизованным путём. Мы выбрали путь служения людям, путь любви к ним — и боремся за то, чтобы воплотить это в жизнь.
Мы идём на смерть и в тюрьму с улыбкой, чтобы спасти нашу мать-родину от тяжёлого положения и вновь видеть её цветущей. Я с 2014 года член большой семьи НФА [Народного Фронта Азербайджана]. Это путь трудностей, но одновременно и путь чести. Я счастлив, что нашёл этот путь и иду по нему. Как и многие, я неоднократно подвергался психологическому давлению со стороны сотрудников полиции. Моим дядям и отцу звонили, чтобы уговорить меня отступить. Мою мать уволили из официального органа Минобразования — журнала «Образование» — за мою активность.
В последний раз моего отца предупредили 8 сентября прошлого года о грядущем аресте, заявив, что это последнее предупреждение. Начальник полиции Джалилабадского района тоже принял отца и подтвердил это. Информация была опубликована и на сайте azadliq.info. Позже из-за своей политической деятельности я был поставлен перед выбором и со стороны семьи моей возлюбленной. В итоге — мы расстались. Но преодолевая все эти лишения, я становился только сильнее и продолжал борьбу с ещё большей решимостью.
Я не отступил. Моё присутствие здесь сегодня — доказательство моей победы. Те, кто борется против молодёжи, обречены на поражение. Надеюсь, я выйду из этих испытаний с высоко поднятой головой. Эта страница — новый этап в моей жизни. Как я честно написал первую строку, так и последнюю точку постараюсь поставить как человек с убеждениями. Я не позволю чёрному пятну упасть на чистый лист. И, если будет угодно, скажу: «Я не сломлен. Я стою».
Уважаемый судья, те, кто арестовали меня, те, кто отдали этот приказ — они по сути порабощены духовно. Нас же поработили только физически. Они не могут избавиться от рабства ошибочных взглядов и традиций. Это рабство убило их душу. У нас же нет ничего, что могло бы помешать нашей внутренней свободе! Те, кто хочет построить счастье на несчастье, давно утратили человечность. Я прощаю их и молю Бога, чтобы Он тоже простил их. Но история никогда не прощает предателей.
Уважаемый судья! Освободить Карабах, вернуть Шахбаза Дилгама и других пленных из армянского плена, вернуть их на священную землю — разве это не значит почтить память павших, отдать долг народу? Я, как молодой человек, не могу смотреть на могилы мучеников. Моя совесть болит. Как я могу ответить на их безмолвные, полные упрёка взгляды? Пока не освобождена Родина — я не имею права на покой. Пока не обретут покой духи наших героев — Расулзаде, Эльчибей, всех павших за демократию, в том числе моей сестры Наргиз Ягублу, моего дяди Хасана Керимова и брата по духу Мубариза Ибрагимова — если я сдамся, мне не должно быть места в этой стране, мне не должны быть дозволены её вода, хлеб и воздух.
Как рыбак терпит солёные брызги ради улова, так и мы обязаны выстоять эти лишения ради свободы. Прежде чем победить в бою, нужно победить страх. Мы уже это сделали — значит, победим и в остальном. Над нашей Родиной рассеются тучи, пройдут тёмные ночи. Победа будет за нами. Справедливость обязательно восторжествует.
Но для этого нужна опора — без решительной поддержки Национального совета у нас нет другого пути. Когда мы победим, те руки, что сегодня нас душат, будут пожимать нам руку как товарищам. Тогда возрадуются души Расулзаде, основателей республики, Эльчибея, всех павших за демократию.
Тогда мы забудем эти страдания. Тогда освободим и Карабах. Время само вынесет справедливый приговор. Я горжусь, что нахожусь здесь вместе с несправедливо осуждёнными — Гёзаль Байрамлы, Фуадом Гахраманлы, Сеймуром Хязи, Асифом Юсифли, Гаджи Талехом, Фуадом Ахмедли, Гиясом, Илькином, Мехманом Гусейновым и другими.
История даст справедливую оценку как мне, так и другим оболганным и осуждённым. Моя единственная просьба к родителям — не препятствуйте своим детям бороться за справедливость.
И в целом — обращаюсь ко всем: спешите вписать свои имена в славную историю борьбы за правду! Пусть и ваши семьи, как семьи Ягублу, Ахмедли, Ибрагимовых, Гахраманлы, тоже войдут в пантеон героических семей.
На этой земле есть только одна настоящая сила — совесть, стоящая на страже правды.
Есть только одно великое имя: дальновидность, стоящая на службе истины. Это новая страница в моей жизни. Судьи истины, как бы трудно ни было, пусть ваша дальновидность приведёт вас к справедливому решению, достойному этой страницы. Теперь я вручаю себя в руки правосудия. Благодарю за то, что выслушали.
Последнее слово в оригинале на азербайджанском языке
Möhtərəm hakim, ilk növbədə mənə söz verdiyiniz üçün təşəkkür edirəm. Bu gün burda tariximizin şanlı səhifəsi yazılacaq. Xeyirlə şərin mübarizəsi gedir. Bu zal, 4 divar, sizlər və zalda əyləşən hər kəs bu tarixi məhkəmə prosesinin şanlı şahidi olurlar. Sizin kimi vicdanlı, ədalətli hakim heyəti çətin də olsa, ədalətli qərar verməlidir. Sizdən və zalda əyləşən hər kəsdən xahiş edirəm ki, qəlbimin səsinə qulaq asasınız.
Qayəsiz, məqsədsiz keçən bir insan ömrü mənə heç bir heyvan həyatından fərqli görünmür. Mənə elə gəlir ki, bəşər tarixində qəhrəmanları yetirən ancaq uca, saf bir məqsədə olan meyl, proqressiv bir ideyaya olan məhəbbət, dərin, nəcib bir arzuya doğru bir çırpınışdır. Bunsuz insan heç vaxt özünü qurban verə bilməz, həyatından keçə bilməz.
Bir ideya, bir eşq, bir arzu yolunda ölümə gedən qəhrəmansız isə həyat dadsız və yeknəsəq olardı.
Eşq olsun ideala! Eşq olsun məhəbbət və arzulara! Qəhrəmanları yetişdirən onlardır. Eşq olsun qəhrəmanlara! Yalnız onlar həyata gözəllik gətirirlər. Biz bir şam kimi yanmışıq, halbuki günəş kimi alovlanmaq mümkün idi. Gəncliyimiz mübarizələrdə çırpınmaqla keçir. Bununla fəxr edirəm və yaxşı ki bu məmləkətdə, Azərbaycanda dünyaya gəlmişəm. Ana vətənimizi canımızdan çox sevdiyimiz üçün burdayıq. Bu şanlı mübarizəyə, zərrə qədər də olsa, xeyrim dəyibsə, dünyanın xoşbəxti olaram. Gəncliyimiz, ömrümüz vətənimizi, gələcək nəsilləri azad günə, azad həyata, azadlıq və məhəbbətin sevincini hiss etmək üçün hazırlamaqla keçir. Bizlər bir sirri gizləyib ədalətə ziyan yetirməkdənsə ədalət naminə özümüzün ziyan çəkməyimizi üstün tuturuq. Biz başımızın üstündəki mavi göylərə, parlaq ulduzlara belə, doyunca baxmağa fürsət tapmadıq. Hər zaman insanların yaxşı yaşaması üçün onların qəlbində kiçik bir ümid və sevinc yaratmaq üçün mübarizə aparırıq.
Məni bu yola çəkən nə şöhrət, nə mənsub, nə də var-dövlət həvəsi oldu. Həyat özü məni bu yola atıb. Mən yüz minlərlə özüm kimilərini sıxan, əzən və məhv edən ana vətənimizin zəncirlərini qırmağa cəhd etmişəm. Bəlkə də, gələcək nəsillər mənim yaxşı vuruşa bilmədiyimi deyəcəklər. Lakin onlar heç bir zaman məni natəmiz fikirlər və hərəkətlərdə ittiham etməyəcəklər. Onlar qəlbimin pak arzularının ətrini duymaya bilməzlər. Duyacaqlar! Çünki hər şeyi çürüdən zaman uca fikirləri çürütməkdə acizdir.
Bir canlı susuz yaşaya bilmədiyi kimi mən də bu mübarizəsiz yaşaya bilmərəm. Artıq isənilən bir güc, azadlıq alovu ilə alışıb yanmağa adət eləmiş ocağı öldürməkdə acizdir. Dünya xoşbəxtlik cəmiyyətini xoşbəxtliyə iki yol müəyyən etmişdir. Bunlar xalqa xidmət etmək və insanlara məhəbbətlə yanaşmaqdadır. Biz narkoman, antimikil ünsür, narkobaron, radikal deyilik. Biz sivil şəkildə demokratiya uğrunda mübarizə aparırıq.
Biz xalqa xidmət etməyi, insanlara məhəbbətlə yanaşmağı seçib bunu həyata keçirmək üçün mübarizə aparırıq. Anamızı bu ağır vəziyyətdən qurtarıb yenidən çiçəklənməsi üçün bu yolda ölümün, həbsin üzünə belə gülü-gülə gedirik. 2014-cü ildən böyük AXCP ailəsinin bir üzvüyəm. Bizim yolumuz məşəqqətli və yol olduğu qədər də şərəfli yoldur. Bu yolu tapdığıma, bu yolda irəlilədiyimə görə xoşbəxtəm. Digər şəxslər kimi mən də hər zaman polis əməkdaşlarının psixoloji təzyiqlərinə məruz qalmışam. Əmilərimə, atama dəfələrlə polis əməkdaşları zəng edərək, məni bu yoldan çəkilməyim üçün söhbətlər aparıblar. Anamı mənim fəaliyyətimə görə TN-in rəsmi orqanı olan “Təhsil” jurnalında işdən azad ediblər.
Sonuncu dəfə həbs ediləcəyim haqda atama keçən il sentyabrın 8-də məlumat verib bunun sonuncu xəbərdarlıq olduğunu bildiriblər. Hətta Cəlilabad Rayon Polis İdarəsinin rəisi də atamı qəbul edib bu haqda məlumat vermişdi. Bununla əlaqədar olaraq azadliq.info saytında da məlumat dərc olunub. Daha sonra bu yolda olduğum üçün sevdiyim xanımın ailəsi də məni seçim qarşısında qoydu. Bu yola görə ondan da ayrılmalı oldum. Bu məhrumiyyətləri dəf etdikcə daha da mətinləşib daha enerjili mübarizə aparırdım.
Lakin mübarizədən geri çəkilmədim. Bu gün burda olmağım qalib gəldiyimin sübutudur. Gəncliyə qarşı mübarizə aparanlar məğlubiyyətə məhkumdur. İnşallah, bu sınaqlardan üzüağ çıxmağa çalışacağam. Bu səhifə həyatımda yeni bir başlanğıcdır. Bu səhifədə ilk yazımı əqidəli yazdığım kimi, bu səhifədə son nöqtəni də əqidəli şəxs kimi atmağa çalışacağam. Ağ vərəqə qara ləkənin düşməsinə imkan verməyəcəyəm. İnşallah, “yıxılmadım, ayaqdayam” demək qismətim olar.
Möhtərəm hakim, məni həbs edən şəxslər, bu həbsi sifariş edən şəxslər mənəvi cəhətdən qul edildiyi halda, biz yalnız cismən qul edilmişik. Onlar yanlış eqidə və adətlərin əsarətindən əl çəkə bilməzlər. Bu əsarət onların ruhunu öldürmüşdür. Bizlərin isə daxili azadlığına mane olacaq heç bir şey yoxdur! Bədbəxtlik üzərində xoşbəxtlik əldə etmək istəyənlər də insanlığını çoxdan itirmiş şəxslərdir. Mən onları bağışlayıram və Allahdan da bağışlanmalarını diləyirəm. Tarix isə xəyanətkarları əsla bağışlamır.
Möhtərəm hakim! Qarabağı azad etmədən, Şahbazla Dilqəmi və digər əsirlərimizi əsirlikdən azad etmədən erməniləri vətənə gətirmək, onların bu müqəddəs torpaqlara qədəm basmaları şəhid ruhunu, xalqı təhqir etmək deyilmi? Mən bir gənc olaraq, şəhid məzarına baxa bilmirəm. Vicdanım sızıldayır. Axı, onların sual dolu baxışlarına nə cavab verim? Vətən azad olmayınca ulu öndər M.Ə.Rəsulzadənin, ümummilli lider Ə.Əliyevin, şəhidlərimizin, demokratiya şəhidlərimizin, bacım Nergiz Yaqublunun, əmim Həsən Kərimovun, qardaşım Mübariz İbrahimovun ruhları şad olmayınca mübarizəmdən dönsəm, ana vətənimizin suyu, çörəyi, havası mənə haram olsun.
Balıqçı balıq tutanda duzlu su sıçrantılarına dözdüyü kimi biz də azadlıq naminə bu məhrumiyyətlərə dözməliyik. Döyüşdə qalib gəlməmişdən öncə qorxuya qalib gəlməliyik. Bunu da biz bacarmışıq. Deməli, biz qalib gələcəyik. İnşallah, vətənimizin üzündən qara buludlar çəkiləcək, qaranlıq gecələr gəlib keçəcəkdir. Biz qalib gələcəyik. Ədalət mütləq zəfər çalacaqdır.
Lakin bunun baş tutması üçün daha artıq səylə, əzmə Milli Şuraya dayağ olmadan başqa yol yoxdur. Qalib gəldiyimiz zaman bu gün bizi boğan əllər yoldaşlığa bizim əlimizi sıxacaqdır. Ulu öndər M.Ə.Rəsulzadənin, Cümhuriyyət banilərinin, Əbülfəz Elçibəyin, şəhidlərimizin, demokratiya şəhidlərinin ruhları həmin zaman şad olacaqdır.
Onda bu dərdləri də unudarıq. Qarabağımızı da, məhz, o gün azad edə biləcəyik. Ən ədalətli qərarı zaman verəcəkdir. Günahsız yerə həbs olunmuş G.Bayramlı, F.Qəhrəmanlı, Seymur Həzi, Asif Yusifli, Hacı Taleh, F.Əhmədli, Qiyas, İlkin, M.Hüseynov və digər şəxslərlə birlikdə olmağımla qürur duyuram.
Şərlənərək həbs olunmuş şəxslərin və mənim barəmdə də ədalətli qərarı zaman verəcəkdir. Valideynlərdən tək xahişim budur ki, övladlarının haqq uğrunda mübarizə aparmalarına qadağalar qoymasınlar. Ümumən, hər kəsə səslənirəm: haqq uğrunda mübarizə aparıb adınızı şanlı tariximizə həkk etdirməyə tələsin!
Şanlı tariximizə qəhrəman ailə tablosu yaradaraq həkk olunmuş Yaqublular, Əhmədlilər, İbrahimovlar, Qəhrəmanlılar ailələri kimi sizlər də qəhrəman aile tablolarına ailənizlə birlikdə daxil olun.
Yer üzündə ancaq gerçək bir güc vardır: düzgünlüyün qullugunda dayanan vicdan.
Bircə ulu adsan vardır: doğruluğun qullugunda dayanan uzaqqörənlik. Bu mənim həyatimda yeni bir səhifədir. Doğruluq taxtının hakimləri, çətin də olsa, bu uzaqqörənliyinizdən irəli gəlib həmin səhifəyə layiq olduğum qiyməti, vicdanlı qərarı verməyinizi istəyirəm. İndi isə özümü ədalət mühakiməsinin ixtiyarına buraxıram. Qulaq asdığınız üçün təşəkkür edirəm.
Бакинский суд по тяжким преступлениям, Баку, Азербайджан
18 сентября 2018 года
Источник: сборник последних слов SON SÖZ
Подробнее: Институт мира и демократии
Фото: Azadlıq Qəzeti